Kiedy osoba uzależniona zaczyna myśleć o podjęciu leczenia odwykowego, przeżywa wiele niepokoju i wątpliwości. Często zadaje sobie pytanie, czy to ma sens? W przeszłości wielokrotnie sama podejmowała próby zaprzestania picia, jednak bez efektu. Dlaczego poprzednie działania nie przyniosły oczekiwanych rezultatów? Dlatego, że alkoholik, narkoman, lekoman, czy hazardzista, skupia się tylko i wyłącznie na abstynencji, a nie na dokonaniu zmian prowadzących do poprawy jakości swojego życia. To powoduje, że pojawia się wiele nieprzyjemnych emocji. Jedną z nich jest lęk, który w konsekwencji jest główną przyczyną oporu przed zmianą. Osoba uzależniona obawia się:
- rozstania z substancją psychoaktywną (alkohol, leki, narkotyki), gdyż od wielu lat przynosiła ona ulgę, poprawiała samopoczucie, była ucieczką od trudnych sytuacji, lekiem na smutek i samotność, była podstawowym regulatorem nastroju,
- utraty dotychczasowego stylu życia (w tym utraty znajomych),
- utraty dotychczasowej tożsamości,
- wzięcia na siebie odpowiedzialności.
Alkoholik, narkoman, lekoman, czy hazardzista odczuwa lęk przed przyznaniem się do nałogu, ponieważ nie traktuje uzależnienia jako choroby, tylko jak piętno, które jest powodem do wstydu. Osoby będące w nałogu obawiają się negatywnej oceny, która jest spowodowana stygmatyzacją tych osób.
Do tego wszystkiego dochodzi lęk przed złym samopoczuciem fizycznym i psychicznym po zaprzestaniu używania substancji, czyli dolegliwościami związanymi z zespołem abstynencyjnym.
Decyzja o podjęciu leczenia i terapii u osoby uzależnionej jest bardzo trudna. Samo przyznanie się do problemu oznaczałoby podjęcie działań służących poprawie sytuacji. Niepokój, lęk i wątpliwości, jakie przeżywa osoba uzależniona przed podjęciem zmiany, powodują ciągłe odraczanie decyzji o terapii.
Kiedy jednak alkoholik, narkoman lub lekoman podejmie decyzję o terapii, niezbędne jest w pierwszej kolejności odtrucie organizmu, czyli detoksykacja. Jest ona często potrzebna zarówno aby przerwać „ciąg”, jak i złagodzić dolegliwości psychiczne i fizyczne związane z zespołem abstynencyjnym. Trzeba jednak pamiętać, że detoks to nie terapia. Detoksykacja organizmu jest wstępnym etapem, który umożliwia podjęcie terapii i pracy nad wprowadzaniem dobrych zmian.
Sama decyzja o leczeniu jednak nie wystarczy. Trzeba czegoś więcej, konkretnych działań czyli kontaktu z placówką odwykową i grupami samopomocowymi, podjęciem terapii stacjonarnej, ambulatoryjnej lub online.
Na terapii podstawowej osoba uzależniona uczy się życia na trzeźwo. Uczy się radzić sobie z objawami głodu alkoholowego, przykrymi emocjami i uczuciami, stresem i napięciem oraz nawrotami choroby. Uczy się planowania dnia i planowania swojego trzeźwienia. Uczy się nawiązywania bezpiecznych relacji.
Pamiętaj! – Twoje życie, Twoje wybory. Tylko Ty możesz podjąć decyzję o zmianie, wziąć odpowiedzialność za siebie i swoje leczenie, podjąć terapię, zaangażować się w zmianę. Wtedy będziesz mieć szansę na uporządkowane, satysfakcjonujące życie, na trwałą abstynencję, a co za tym idzie – na budowanie swojego szczęścia.
