Człowiek uzależniony od alkoholu funkcjonuje w złudnym systemie iluzji i zaprzeczeń. Oszukuje nie tylko innych, ale i samego siebie. Często zdarza się tak, że alkoholizm w wyniku ciągłego kłamstwa i manipulacji jest trudny do zauważenia i alkoholik w takiej sytuacji jest w stanie ukryć swoją chorobę.
Z czasem osoba uzależniona bywa nieszczera nawet wobec siebie samego. Wmawia, że pije ze stresu, lub przez sytuacje, o których chce zapomnieć. Przez nadmierne picie alkoholu alkoholik staje się nieuczciwy nawet względem siebie. Najczęstszymi kłamstwami, jakie możemy usłyszeć od alkoholika, są: „nic nie piłem”, „to tylko jedno piwo” czy też „nie mam problemów z alkoholem”.
Kto jest narażony na kłamstwa i manipulacje alkoholika?
Osobami szczególnie narażonymi na manipulacje alkoholika są wszyscy ci, którzy znajdują się w jego najbliższym otoczeniu. Żona, dzieci, rodzice lub rodzeństwo bardzo często chcą pomóc alkoholikowi w wyjściu z nałogu, w konsekwencji czego uzależniony robi wszystko, aby im w tym przeszkodzić. Wtedy bowiem może bezkarnie pić, a winą za ten stan obarczać najbliższych. Efektem tego zyskuje komfort picia.
Alkoholik potrafi w dosłownie chwilę znaleźć wytłumaczenie na pytania takie jak: dlaczego nie przyszedł do pracy, czemu nie odebrał dziecka z przedszkola oraz dlaczego musi zaciągnąć dług na alkohol. Niestety, oprócz tych metod, uzależniony posiada też znacznie gorsze techniki, do których należy przemoc fizyczna i psychiczna. W dodatku potrafi zastosować szantaż materialny. Każda z tych metod może być zastosowana, gdy alkoholikowi zależy na tym, aby się napić i nie ponieść żadnych konsekwencji.
Dlaczego osoba uzależniona ma przekonanie, że musi pić?
Alkoholik żyje w przekonaniu, że w każdej chwili może przestać pić. Że wcale nie jest uzależniony i w każdej chwili może porzucić alkohol i żyć jak dawniej. Tymczasem uzależnienie od alkoholu jest bardziej zdradliwe, niż nam się wydaje! Alkoholik natomiast nie zaprzecza swojemu nałogowi, by się go wyprzeć, czy wprowadzić innych w błąd. On święcie wierzy w to, że jest tak, jak mówi. Jest przekonany, że jeśli tylko zechce, może przestać pić. Niestety prawda jest taka, że to wielkie kłamstwo.
Co więcej, chory wierzy, że jego problemy życiowe wcale nie są związane z codziennym piciem. Zaprzecza temu, broni się przed zrozumieniem, że to właśnie alkohol stanowi główne źródło jego problemu.
Osoba uzależniona buduje system zaprzeczeń, by usprawiedliwić swój pociąg do kieliszka nie tylko przed innymi, ale nawet przed samym sobą. Robi to po to, by bez wyrzutów sumienia móc się napić. Dzieje się tak również z obawy przed tym, co może się stać, jeśli się nie napije. Chory wierzy w to, że jego nie dotyczy problem alkoholowy. Przecież skoro w każdej chwili może przestać pić (bo mylnie w to wierzy), to nic nie stoi na przeszkodzie, by dziś, jutro, pojutrze napił się znowu.
Jak działa mechanizm zaprzeczeń?
Należy pamiętać, że kłamstwa nie służą wprowadzaniu kogoś w błąd, jest to raczej mechanizm obronny, który alkoholik może czasem stosować nawet nieświadomie. Jednak nie zorientuje się sam, że jego postrzeganie siebie i to, co mówi, różni się od tego, jak jest w rzeczywistości.
Wraz z postępem choroby alkoholowej osoba uzależniona rozbudowuje coraz bardziej swoje kłamstwa i tłumaczy swój pociąg do alkoholu rzeczywistością. Umysł alkoholika nie jest w stanie przyjąć prawdy, że to właśnie nałóg stanowi największy problem.
Ilości wypitego alkoholu szkodzą nie tylko na organy wewnętrzne osoby uzależnionej takie jak wątroba, czy trzustka. Pod wpływem takich ilości, alkoholik zaczyna tracić kontakt z otaczającym go światem. Nie kontroluje swojego zachowania i ilości spożywanego alkoholu. Co więcej, chory święcie wierzy, że to właśnie ten alkohol pomaga mu radzić sobie z rzeczywistością. Zaczyna dochodzić do myślenia, że musi pić, gdyż boi się, co stanie się z nim, kiedy przestanie.
Jak poradzić sobie z takim problemem?
Alkoholik musi odpowiedzieć sobie na pytanie, jak przestać pić. Uzależnienie od alkoholu to w bardzo dużym stopniu problem natury psychologicznej, a napicie się bywa sposobem na wyciszenie wielu przykrych emocji. W takim przypadku bardzo ważne jest oddziaływanie terapeutyczne, które pozwoli uświadomić osobie uzależnionej jej problemy psychiczne i podjąć wysiłek w celu ich akceptacji.
Najczęściej osoba dotknięta nałogiem trafia najpierw do psychiatry, a następnie na terapię. Dobrym rozwiązaniem jest ośrodek terapii, w którym chory otrzyma całodobowe wsparcie psychologiczne, a także pomoc lekarską.
